Tijd voor wat foto's

Hallo allemaal!

De heilige paasweek zit er weer op. Er waren veel extra mensen hier, bij mij thuis logeerden bijvoorbeeld 4 familieleden. Ook waren er toeristen gekomen, wat een beetje vreemd is voor zo´n klein dorpje zonder natuurpark. Er was een dansfeest op woensdag en op zaterdag, ik heb nog een salsa en meringue gedanst! Erg leuk. Dansen is hier ook wat anders. Omdat ik in het caraïbisch gebied zit hier wordt er veel reggae gedraait, wat heel fijn is om op te dansen. Verder zit ik natuurlijk nog steeds in Costa Rica en er wordt hier fanatiek salsa en meringue gedanst. Behalve door de rasta's, die houden het liever bij reggae. (Er zijn hier mensen die Engels hebben geleerd door te luisteren naar Bob Marley). Het kleine beetje salsa en meringue dat ik nog wist was maar net genoeg om deze dansen te kunnen dansen! En je moet ook nog een partner vinden, wat lastig is. Ik vind het altijd lastig om in te schatten of iemand even leuk met je wil dansen, probeert met je aan te pappen en vervelend klef gaat doen of misschien zelfs dronken is. Grappig genoeg zijn er een paar hele leuke homoseksuele jongens in het dorp die ontzettend goed kunnen dansen en erg aardig zijn! Dat ze homoseksueel zijn is hier geen probleem en daarom maken ze er ook geen geheim van, je hebt hier geen gayradar nodig... 

Donderdag en vrijdag waren de echte paasfeestdagen. In Costa Rica mag je officieel geen alcohol drinken op deze dagen, maar hier wel. Hier kan alles! Eten en drinken verkopen op straat en alcohol drinken in het openbaar is allemaal geen probleem. Mijn gastgezin ging op deze dagen zelfs gekoeld bier verkopen! Op donderdag en vrijdag verplaatst het feest zich namelijk naar "de punt" dit is het stuk strand waar de rivier in de zee uitmond, een soort schiereiland dus, één km ten noorden van het dorp. Daar zwemmen de kinderen in de rivier, drinken mensen een biertje, maakt iemand een zandsculptuur... Donderdag was het de hele dag aan het regenen, maar gelukkig kon iedereen schuilen onder de zelfgebouwde hutjes van palmbladeren en hout, die ze hier supersnel in elkaar zetten met behulp van hun o zo handige machete messen.
Op zondag heb ik met de andere vrijwilligers plastic eieren gevuld met snoepjes en verstopt rondom de Casona, het huisje voor de vrijwilligers waar ik nu zit omdat hier internet is. Leuk om de kinderen enorm enthousiast, of eigenlijk hebberig rond te zien rennen. De kinderen hier zijn hebberig en een beetje brutaal, maar ze weten wel hoe het hoort. Ze worden wel opgevoed maar ook vrij gelaten. Als ze vervelend doen dan krijgen ze misschien een klap (meestal van een ouder broertje/zusje/nichtje die het beter zou weten omdat hij/zij net iets ouder is), maar niet hard genoeg om ervoor te zorgen dat ze het nooit meer doen zegmaar. Oftewel, kinderen doen over het algemeen waar ze zin in hebben, vervelende kinderen blijven gewoon vervelend doen en lieve kinderen zijn gewoon lief en als ze te ver gaan krijgen ze een boze blik van hun ouders en houden ze toch maar op. Gelukkig is Anyelina er zo een die het graag goed wil doen en over het algemeen gedraagt ze zich heel netjes en lief.

Verder is het hier echt een dorp, dus ik groet in principe iedereen die ik eerder heb gezien of die ik tegenkom onderweg. En het is hier een groot familiegebeuren. Bijna iedereen die hier woont heeft hier nog 15 andere familieleden rondlopen. Ik weet inmiddels de relaties binnen mijn familie een beetje, wat erg handig is omdat ik steeds word uitgenodigd voor familiegebeuren. Zo ga ik dus 11 april met ze naar Quepos, om de oudste zus van mijn huismoeder te bezoeken. Ze is net verhuisd en geeft een feestje. Verder ga ik trouwens zaterdag as. met Nikki en Kat (een nieuwe vrijwilligster uit Engeland) naar Puerto Viejo de Talamanca, waar ik hoop te gaan snorkelen!
Oja, niet vergeten om te vertellen; ik heb gisteren een groene zeeschildpad gezien! En omdat deze ook gewild zijn voor hun vlees en schild blijf je erbij staan tot ze weer helemaal terug in de zee is gegaan. Erg leuk om zo'n beest terug te zien gaan naar de zee. Zes keer buikschuiven, halve minuut pauze, beetje naar links (direct naar de zee is natuurlijk niet leuk genoeg), nu acht keer buikschuiven, 1 minuut pauze. Dat duurt dus wel even! Het is alleen jammer dat het gisteren zo ontzettend donker was want dan kan je de zeeschildpad dus nauwelijks zien. In principe schijnen ze nooit op het hoofd, dus ik heb vooral de flippers en het schild gezien. Het blijft intrigerend.

Veel plezier met de foto's! (Ze staan in omgekeerde volgorde, dus begin bij de laatste!)

Groetjes,
Marijke